mai ve küreselleşme karşıtı çalışma grubu

ICFTU'nun (Uluslararası Hür Sendikalar Konfederasyonu) Kurumlar Vergisi Raporu

Brüksel 6 Temmuz 2006 (ICFTU Online)
             ICFTU tarafından yayınlanan kurumlar vergisi raporu, gerek gelişmiş gerekse gelişmekte               olan ülkelerde giderek artan kamu finansmanı krizini aydınlatıyor.

Hazırlanan raporda şunlar dikkat çekiyor:

  • Sanayileşmiş ülkelerdeki kurumlar vergisi oranları ortalaması son yirmi yılda şirketlere uygulanan vergi indirimleri yüzünden %45 ten %30 a inmiştir.
  • Eğer kurumlar vergisi aynı oranda düşmeye devam ederse 2050 de kurumlar vergisi tümden sıfırlanmış, yani ortadan kalkmış olacak.
  • Basit tahminler gösteriyor ki gelişmekte olan ülkeler vergi indirimleri yüzünden yılda 50 milyar dolar kaybediyorlar.
  • ABD deki en büyük 275 şirketten 82 si 2001, 2003 yılları arasında ya hiç vergi ödemedi yada en az bir yıl vergi iadesi aldı.
  • 1998’de 850 Serbest Ticaret Bölgesi varken 2004 yılına gelindiğinde, emek hakları konusundaki son derece kötü şöhretlerine rağmen, bu sayı 5000’i aştı.
  • 2001 yılında ABD’ de sadece fiyatlama sistemindeki suistimalden ötürü kaybedilen gelir miktarı 53.1 milyar idi.
  • Kurumlar vergisinin toplam vergilendirme içerisindeki payı 1980den bu yana İngiltere’de %15, İtalya’da %22; 1970’ten buyana Almanya’da %41, Japonya’da %43; ise ABD’ de ise 1960’tan buyana %53 oranında düşmüştür.

Rapor şirketlerin yasal boşlukları kullanarak ya da yasadışı tavırlar sergileyerek vergi yükümlülüklerinden kaçmalarının birçok yeni yöntemini de belgeliyor. Bu yeni muhasebe uygulamaları fiyatlama sistemlerini, kazançları olduğundan daha düşük göstermeyi ve fikri mülkiyet haklarını içeriyor.

Boeing, Halliburton, Morgan Stanley, Pepsi, Citigroup ve Xerox büyüklüğündeki şirketler ya vergi cennetlerinde güç birliğine gidiyor yada ciddi teşvikler alıyorlar. Bu onlara hem gelirlerini düşük göstererek vergi borcundan kurtulma olanağı veriyor hem de toplum tarafından ödenen vergilerin hükümetler ve şirketler arasında yapılan sözleşmeler üzerinden şirketlere transfer edilmesi avantajını sağlıyor.

Devletler tarafından vergi indirimlerini savunmakta kullanılan retoriklerin başında yabancı sermayeye duyulan ihtiyaç geliyor, oysa rapor vergilerdeki indirimle yabancı yatırımlar arasında herhangi bir ilişki olmadığını gösteriyor. Tam tersine, böyle bir “cömertlikten” faydalanan şirketler bir süre sonra sermayelerini daha ucuz başka yerlere kaydırıyorlar.

(5 Temmuz 2006, “Having their cake and eating it too - the great corporate tax break” ICFTU Press)